افرینش از نور و مهربانی ،افریده شده است و انسان این تواتایی را دارد که نور را فهم کند و فهم خود از نور را نیز،در رفتار و گفتار و عملش به صورت شکل و بیان ،قابل مشاهده کند .از سویی دیگر این ذهن که در حال شناخت معنا و بیان است ،ناگزیر مصور است .زیرا برای فهم معنا ،بلید تصاویر متفاوت بسازد و خلق کند و بدن تصور سازی ،نه معنا را میتواتد بفهمد و نه انرا میتواند بیان کند و به ظهور برساند .در این میانه ،این تصور ساز ،گاهی تصاویری خلق میکند که از جنس معنا و حقیقت نیست ،یعنی از جیزی است که ماهیت وجودی ندارد و بواسطه‌ی برداشت نادرست و نابجای ،تصور ساز از یک موضوع حقیقی است .و جون این تصاویر از جنس حقیقت نیست ،ناپایداز و فانی است و بدا به حال ما که عمر خود را صرف این تصاویر نادرست میکنیم ..تصاویری مانند خودشیفتگی ،ثروت،قدرت،شهوت ،ظلم و،دروغ ،ریا ،خرافه پرستی ،تقلید ،عادت و...
رضا۷/۱۲
بازدید : 220
يکشنبه 12 مهر 1399 زمان : 18:36
