اخرین برگ پاییزی از شاخه جدا شد، برهنگی شاخه‌ها در بوسه‌های باران پدیدار گشته بود، که بناگاه بذر مهربانی در دشت دل من گشوده گشت ..استوای پاییز است آبان، و پلک گشودن و بستن اش ،سروش نوای دلنشینی است که از دلگرمی‌میخواند ،از بودن ..از حضور همیشه بهاری که میتوان به‌‌ان‌اتکا نمود .در قله‌ی کوه پاییز است، که میتوان جنگلهای خفته در گرمای روپوشی از جنس برگ را مشاهده کرد ،و غروبهای سرخی که زیبایی را در نگاه انسان نقاشی میکند.و ابان بود که آمدی تا زمین زیباتر گردد و مهربانی فروزنده همچون آتشی مقدس که در قلب ..جاری است
یکی ب من بگع! بازدید : 288
چهارشنبه 27 آبان 1399 زمان : 10:38
